Sınav Annesi...

Eğer evde sınava hazırlanan bir çocuğunuz varsa, bugünkü yazım tam size göre.Tahmin edebiliyorum,çoğumuz bu sürece çok kontrollü ve sakin başladık.Hele ben, 20 senelik öğretmenlik hayatımda, öğrencilerimle her sene bu sınavı yaşamış bir eğitimci olarak, şov yapacaktım. Rakibinden  gelecek her hamleye hazır ve galibiyeti garantilemiş sporcu edasıyla ,sahada yerimi aldım...Artık ben de bir sınav annesiydim...Bu mücadeleden ,yüzümün akıyla çıkacağımdan çok emindim....

  İlk önceleri her şey çok yolundaydı.Süt liman dediklerinden.Havamız arada parçalı bulutlu,bazen beklenmedik bir fırtına ,bazen de yağmurun arkasından çıkan gökkuşağı tadında idi...Daha sonraları o fırtınalar çoğalmaya ,güneşli havalar kendini özletmeye başladı.Ben ise, onu değişen bu hava koşullarına hazırlamaya çalışırken , benim de bu duruma hiç hazırlıklı olmadığım gerçeği ile yavaş yavaş yüzleşmeye başladım.Bir de bizim havamızı etkileyen ahhhh şu pandemi!!!!Sağım solum birden aşılmaz bloklarla kaplanmaya başladı.Oğlum, hiç tanımadığım bir çocuğa dönüştü.Sakin,tuttuğunu kopartan,olaylara bizden çok daha  sağduyu ile yaklaşan çocuk gitti,kaygılı,yüzü gülmeyen,her duruma itiraz hakkını kullanan bir ergen evimizin orta yerine geldi, yerleşti....Yeni çocuk bir değişikti...Gideninde seferinden dönmeyeceği çok belliydi artık!!!Şimdi ben ne yapacaktım?Hani bu maça çok hazırlıydım?Rakibim sağ gösterip,sol vurmaya başlamıştı...Bu saatten sonra oyuncu değişikliği de olmazdı,mecbur ben taktik değiştirecektim..Evet işimiz çok zor, ama imkansız değildi!!!Ve benim bu yeni çocuğa yardımcı olmam gerekiyordu....Yüzüne tekrar ,ona o çok yakışan gülümsemeyi geri getirmeliydim.

               

İlk önce bu mücadelede tek başına olmadığını ,İhtiyaç duyduğu her an “ANNE”demesinin yeterli olduğunu hatırlattım..Gücümüze inanacak , yapabileceklerimizin en iyisini yapmak için tüm gayretimizi gösterecektik.Yaşadığımız olumsuzlukları geride  bırakıp ,önümüze bakacaktık.Bu hayatının ilk sınavıydı , evet...Ama son olmayacaktı ,bunu unutmamalıydı.Hayatın kendisi bir sınavdı ve ben de onunla birlikte anneliğin başka bir yüzüyle sınavımı veriyordum şimdi.Yaşamın kendisi bir sürü kapılardan oluşuyor,her kapı farklı bir dünya ve mücadele..Sen yolunda ilerlemekten asla  vazgeçme...Hedefine ulaştığında , kapıyı çal ve senin için doğru zamanda açılması için bekle...Senin için o kapı muhakkak açılacaktır ,korkma!!!!!Mücadeledeki en kıymetli olan, bitiş çizgisine ne olursa olsun varmak ve o ipi göğüslemeyi bilmektir.Bu mücadelende seni hayranlıkla ve inanarak takip ediyorum....Düşüp,tekrar kalkmanı,bazen hedefe uçarak ulaşma çabanı ayakta alkışlıyorum.Bu zorlu süreçteki  YAŞADIĞIN KORKULARI paylaşıyor ve anlıyorum.Farkında olmadan kendinle yaptığın kavganda daha da güçlenerek ve gelişerek çıkacağını biliyorum.Bazen  yolumu şaşırdığımda, beni de kendime getirme olgunluğunu seviyorum....

Şimdi bana bak..Çoğu gitti ,azı kaldı..Biliyorum ,çok yoruldun.YANINDAYIM UNUTMA.....Sonuç ne olursa olsun,senden tek istediğim ,o sana çok yakışan hayata karşı gülümsemenden ve mücadeleci ruhundan vazgeçmemen...Bitişe ulaşıp ,ipi göğüslediğinde, kenarda seni bekliyor olacağım.SENİ ÇOK SEVEN ANNEN.....